IN MEMORIAM
Geplaatst op: 29 maart 2021IN MEMORIAM
ARNOLDUS ERNST
Op 14 maart bereikte ons het droevige bericht dat Arnoldus Ernst, beter bekend als âlde Nokke, was overleden. Nokke kampte al enkele jaren met een afnemende gezondheid en overleed, na een kort ziekbed, aan corona. Hij werd 87 jaar.
Nokke was vanaf de dag van oprichting lid van onze vereniging en zat in de beginjaren ook in het bestuur. Hij heeft veel betekend voor de vereniging; als er eens een grote uitgave moest worden gedaan, waarvoor de verenigingskas geen ruimte bood, was Nokke altijd wel bereid een bedrag voor te schieten.
In die beginjaren had Nokke erg goede duiven, hij was een van de beste liefhebbers in de omgeving. Maar hij hield niet alleen maar duiven, ook kippen, konijnen en schapen waren voor hem een mooie liefhebberij. En natuurlijk zijn grote moestuin, waarvan altijd een flink deel werd ingeruimd voor de “wâldbeantsjes”, want daar moest je in de winter wel een voorraadje van hebben.
In zijn jonge jaren was Nokke ook actief op de voetbalvelden. Als spits van VV De Walden moet hij regelmatig een bal met de vuist in het doel hebben gestompt, terwijl de scheidsrechter dacht dat het een kopbal was. Daar was hij heel bedreven in, al voor Maradona was geboren.
Na zijn “voetbalpensioen” bleef hij alle ontwikkelingen in de voetbalwereld op de voet volgen.
In die tijden werd het voetbal nog niet zo erg door het geld geregeerd als nu het geval is. En de duivensport al helemaal niet. Toch werd er natuurlijk wel eens een handeltje gedaan om het hok te versterken. Toen Klaas en Bartele Wijnsma stopten met de duivensport verhuisde hun beste kweekkoppel naar Nokke. Het beste schaap van Nokke bewandelde de omgekeerde weg. Ruilhandel op z’n best.
Toen Nokke ongeveer 20 was, werd in het gezin van z’n broer Sipke een jongetje geboren, dat ook Arnoldus heette (en dus ook Nokke). Om ze uit elkaar te kunnen houden werden ze grutte en lytse Nokke genoemd. Dat werkte prima, maar lytse Nokke groeide groter en groter en was op een gegeven moment wel een kop groter dan grutte Nokke. Dat leverde, vooral bij buitenstaanders, misverstanden op. Toen zijn ze, eigenlijk onopgemerkt, omgedoopt in jonge en âlde Nokke.
In de periode rond 1980 heeft jonge Nokke ook een aantal jaren, met groot succes, de duivensport beoefend. Bij de start kreeg hij ook een paar duiven van z’n oom. Daarbij zat een rode doffer, de “60”, die uitgroeide tot een vliegend fenomeen. Waarschijnlijk de beste duif die âlde Nokke ooit heeft gekweekt, en een van de besten die er in de vereniging zijn geweest.
Het is wrang dat jonge Nokke een aantal maanden voor z’n oom is overleden; hij werd slechts 68.
Alde Nokke bleef, ondanks zijn steeds slechter wordende gezondheid, nog heel lang duiven inkorven. We stonden er soms versteld van dat hij toch weer aan kwam fietsen met de duivenmand achterop. De prestaties maakten hem niet meer uit; het was de duivenmicrobe die zei dat er ingekorfd moest worden. In juni 2018 is Nokke voor het laatst met duiven in het lokaal geweest. In december vorig jaar gaf hij nog aan dat hij lid van de vereniging wilde blijven. Helaas was dat niet meer voor lang.
het BDA voetbalelftal van 1973 , rechts achter op de foto Nokke
